Վերջին հոդվածներ նոր

ՈւՐՖԱՅԻ ՀԻՆԱՎՈւՐՑ ԲԱԶԱՐԸ (ՖՈՏՈՇԱՐՔ)

15.10.2018
by Ճամփորդ
0
33446

Պատմության էջերում Ուրֆան (Ուռհա, Եդեսիա) մշտապես եղել է արշավանքների խաչմերուկներում, ձեռքից-ձեռք է անցել, ավերվել է, կառուցվել: Այստեղ նաև մշակույթների բախում է տեղի ունեցել:

Այս քաղաքում հազարավոր տարիներ ապրել են հայեր: 1914 թվականի դրությամբ Ուրֆան ունեցել է 75.000 բնակիչ, որոնցից 36.000-ը՝ հայեր: Մեկ տարի անց մեկնարկած կոտորածներից հետո հայերը երկարատև դիմադրություն են ցույց տվել Ուրֆայում, այնուհետև լքել քաղաքը՝ տեղափոխվելով Սիրիա, Եվրոպա, Խորհրդային Հայաստան:

Այժմ Շանլիուրֆան (ինչպես (Գազի) Անտեպն, այստեղ նույնպես անվանփոխել են՝ պահպանելով հին անունը) գրեթե 2 միլիոն բնակչությամբ հսկա քաղաք է: Պատմական հատվածը բավական լավ ներկայացված է, օրինակ՝ 16-րդ դարում կառուցված բազարը, այժմ էլ ամենատարբեր իրերի վաճառքի կենտրոն է:

Չգիտեմ՝ իրենց համար իսկապես նորմալ էր հաց կիսել անծանոթ մարդկանց հետ, թե պարզապես մենք «յբանջի»(թարգ.՝ դրսեկ) էինք այդ պատճառով, բայց այս վաճառականները սիրով հյուրասիրեցին Արիանային և ինձ:

Ավելի ուշ, ես հանդիպեցի ճաշող մեկ այլ վաճառականի: Բարևեցի, որից հետո նա ինձ շարժումներով հրավիրեց սեղանի մոտ:

Շուկայում փորձեցինք նաև տեղում պատրաստած իշլի քյուֆթա: Ի դեպ, անվանումը նույնն էր, ավելին, թարգմանաբար այն նշանակում է «քյուֆթան ներսից»:

Մուսթաֆա Քեմալ Աթաթուրքի պատկերն ամենուր կարելի է տեսնել Թուրքիայում:

Վաճառում էին թուրքական ավանդական տաբատ: Ի դեպ, իրենք նույնպես անվանում են շալվար:

Բազարի հնաբնակներից:

Հիշում եմ, որ 90-ականների երկրորդ կեսին այս եղջերուի պատկերով ծածկոցներն անչափ տարածված էին Հայաստանում: Մարդիկ քողարկում էին տան ոչ բարվոք պատերից մեկը կամ մեքենաներում՝ հետևի նստարանին էին գցում: