«Ճամփորդը» պատմել է, որ ՖԻԴԵ-ի կանանց միջազգային վարպետ Արիանա Կաոիլին սեպտեմբերի 21-ին՝ Հայաստանի անկախության օրը, երկշաբաթյա հեծանվարշավի մեկնարկ է տվել։ Երկու շաբաթվա ընթացքում Արիանան նպատակ ունի անցնել Անատոլիայով ու Իրանի հյուսիսով, և ճանապարհն ավարտել  հայ-իրանական սահմանին տեղակայված Ագարակ քաղաքում։ Այս ծրագրի ընթացքում Արիանան նաև դրամահավաք է անցկացնում՝ COAF-ի հետ համատեղ՝ հանուն երեխաների բարօրության։ Արդեն իսկ հավաքվել է մոտ հինգ հազար դոլար, եթե նույնպես ցանկանաք ծրագրում ձեր ներդրումն ունենալ, կարող եք միանալ դրամահավաքին՝ սեղմելով այստեղ:

Արիանայի հետ միասին ճանապարհորդում է նաև մեր գործընկեր Գարեգին Ալեքսանյանը, որը վերադառնալուց հետո ավելի մանրամասն կպատմի տպավորությունների ու դիտարկումների մասին, հիմա նաև ներակայցնում է ֆոտոպատմություններ։ Մեր գործընկերը տպավորված է ճանապարհորդությունից՝ անկախ դժվարություններից․ «Երեկ եղել ենք Գազիանտեպ քաղաքում, նախկին Անտեպ(Այնթափ), հետո երեկոյան գնացել ենք Ռումկալե ամրոցի մոտ, այնտեղ շատ գեղեցիկ էր ու լիճ էլ կար: Քնել ենք բաց երկնքի տակ՝ առանց վրանի, պարզապես քնապարկով»:

Գարեգինի տպավորություններով՝ Թուրքիան շատ հետաքրքիր ու հյուրընկալ է վերաբերվել նրանց․«Հիմնական տուրիստական ուղղություններից՝ Ստամբուլ, Անկարա, Կապադովկիա… բավական հեռու ենք, մարդիկ շատ լոյալ են վերաբերվում ինձ՝ որպես լուսանկարչի: Բացի այդ, իմ արտաքինից չեն էլ տարբերակում, որ թուրք չեմ: Երբ ինչ-որ բան է անհրաժեշտ՝ շատ պատրաստակամ օգնում են:

Շատ-շատերը, հատկապես քաղաքներից դուրս, շշմած նայում են հեծանվորդ Արիանային՝ հատուկ հեծանվազգեստով, սաղավորտով ու իհարկե նրանց զարմացնում է նաև այն փաստը, որ այդ հեծանվորդն իգական սեռի ներկայացուցիչ է:

Մնում ենք որտեղ գիշերը վրա է հասնում, վրա ենք խփում կամ եթե շատ տաք է, հենց բաց երկնքի տակ ենք քնում՝ քնապարկով: Եթե քաղաքում ենք լինում, փոքր հյուրատուն ենք գտնում։ Ճանապարհները շատ զիլ որակով են, հեծանվորդի համար շատ հարմար, բայց լանդշաֆտն էլ շատ արագ փոխվում է, մեկ-մեկ վտանգավոր ու անհարմար վերելքներ կան: Եղանակը շոգ է, միշտ կարճթևով ենք: Գիշերներն էլ տաք է»:

Պարզվում է՝ թուրքական հյուրընկալությունը տարբերվում է մերից։ Եթե հայերը սովորաբար հավաքվում են սուրճի շուրջ, ապա թուրքերի մոտ «ծիսակարգը» տարբերվում է․«Այստեղ սովորական սուրճն ու արևածաղիկը ընդհանրապես տարածված չեն, ամեն տեղ տալիս են թեյ՝ փոքրիկ բաժակներով ու շաքարի կտորիկներով: Նույնիսկ հարյուրավոր փոքր թեյարաններ կան, որտեղ միայն թեյ են տալիս ու որտեղ միայն տղամարդիկ ենք հավաքվում: Ասում են, որ կանայք էլ կարող են համենալ բայց միշտ տղամարդկանց եմ տեսնում»:

Սա մեր գործընկերոջ որոշ դիտարկումներն են, մենք հետևողական կլինենք ու կներկայացնենք հետագա ընթացքը։ Մնում է մեր ընկերներին բարի ճանապարհորդություն մաղթել ու անհամբեր սպասել նրանց վերադարձին։

Սյունե Սևադա