Գյում­րե­ցի Վա­լեր Նա­զա­րեթ­յա­նը իր ու­րույն ու ինք­նա­տիպ ար­վեստն ու­նի: Նա պատ­րաս­տում է ա­մե­նա­տար­բեր շենք-շի­նութ­յուն­նե­րի, ավ­տո­մե­քե­նա­նե­րի, ե­րաժշ­տա­կան գոր­ծիք­նե­րի և այլ ի­րե­րի փոք­րիկ կրկնօ­րի­նակ­նե­րը, սա­կայն իր ե­զա­կի տեխ­նո­լո­գիա­յով ու ո­ճով: Ընդ ո­րում՝ կրկնօ­րի­նակ­ներն այն­քան բնա­կան են, որ ա­ռա­ջին հա­յաց­քից թվում է, թե դա հենց բնօ­րի­նակն է, որն ինչ-որ հրաշ­քով փոք­րա­ցել է և տե­ղա­վոր­վում է ա­փի մեջ:

– Վա­ղուց ե՞ք զ­բաղ­վում այս աշ­խա­տան­քով։

– Իմ շնոր­հը, հա­մոզ­ված եմ, տվա­ծու­րիկ է: Դեռ 2 տա­րե­կա­նից կա­րո­ղա­ցել եմ ստեղ­ծա­գոր­ծել, սար­քել եմ ինձ հա­մար սի­րե­լի խա­ղա­լիք­ներ: Իմ խա­ղա­լիք­նե­րից շա­տե­րը խա­նութ­նե­րում չեն ե­ղել, ես եմ ինքս ինձ հա­մար պատ­րաս­տել:

– Ին­չո՞վ­ է պայ­մա­նա­վոր­ված հենց ե­րաժշ­տա­կան գոր­ծիք­նե­րի ընտ­րութ­յու­նը։ Ե­րաժշ­տութ­յամբ զբաղ­վում ե՞ք։

– Ես միշտ սի­րել եմ բո­լոր տե­սա­կի ե­րաժշ­տա­կան գոր­ծիք­նե­րը: Ինքս սի­րո­ղա­կան ե­րա­ժիշտ եմ, լսո­ղութ­յամբ նվա­գում եմ տար­բեր գոր­ծիք­ներ: Եղ­բայրս պրո­ֆե­սիո­նալ ե­րաժ­շիտ է։ Այլ կերպ ա­սած, մեր ըն­տա­նի­քում միշտ ե­ղել է ե­րաժշ­տութ­յու­նը: Փոքր հա­սա­կում ինքս ինձ հա­մար պատ­րաս­տած կի­թա­ռով էի նվա­գել սո­վո­րում:

– Ձեր ման­րա­կերտ­նե­րը հա­վաք­վում են տար­բեր դե­տալ­նե­րից և ա­մե­նայն ման­րա­մաս­նութ­յամբ կրկնում են բնօ­րի­նա­կը։ Իսկ ի՞նչ ն­յու­թեր եք օգ­տա­գոր­ծում։

– Իմ գոր­ծե­րում գե­րիշ­խող նյու­թը թուղթն է: Թղթի լավ մշակ­ման ու դրա հետ տար­բեր նյու­թե­րի կի­րառ­ման արդ­յուն­քում ստաց­վում են բա­վա­կան կարծր, ի­րա­կա­նին խիստ նման­վող գոր­ծեր, ի­հար­կե՝ ձեր խո­նարհ ու հա­մեստ ծա­ռա­յի հմուտ ձեռ­քի շնոր­հիվ: Եվ չնա­յած իմ բո­լոր գոր­ծե­րը ի­րա­կա­նին շատ նման են, բայց նաև տար­բեր­վում են, քա­նի որ ես դի­զայ­նի իմ է­լե­մենտ­ներն եմ ա­վե­լաց­նում:

– Ցու­ցա­հան­դես ու­նե­ցել ե՞ք։

– Ա­յո, իմ ա­ռա­ջին ան­հա­տա­կան ցու­ցա­հան­դե­սը կա­յա­ցավ Երևա­նում, Ար­վեստ­նե­րի Նա­րե­կա­ցի միութ­յու­նում, «Ա­փի մեջ» խո­րագ­րով: Երկ­րորդ ցու­ցա­հան­դե­սը Գյում­րիում էր, Շի­րա­զի հու­շա­տուն-թան­գա­րա­նում, կրկին նույն խո­րագ­րով, ո­րը նվի­րե­ցի Ցե­ղաս­պա­նութ­յան 100-ամ­յա­կին:

– Ձեր աշ­խա­տանք­նե­րի մեջ կան նաև Հա­յաս­տա­նի հայտ­նի շի­նութ­յուն­նե­րի ման­րա­կերտ­նե­րը։ Արդ­յո՞ք դրանց հան­դեպ առ­կա է նույն հե­տաքրք­րութ­յու­նը, ինչ ե­րաժշ­տա­կան գոր­ծիք­նե­րի դեպ­քում։

– Ա­յո: Օ­պե­րա­յի ման­րա­կերտն եմ պատ­րաս­տել, Գյում­րու քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նի, Գառ­նու տա­ճա­րի և բո­լորն էլ՝ նույն սի­րով ու հե­տաքրք­րութ­յամբ: Ինձ ընդ­հան­րա­պես ա­մեն ինչն է հե­տաքր­քիր:

Հով­հան­նես Ստե­փան­յան