ԿԻՆԸ՝ ԲՌՈւՆՑՔԻ ՄԵՋ
Կանանց ու տղամարդկանց իրավահավասարության մասին շատ է խոսվում, վերից վար ու վարից վեր: Ինչքան շատ է խոսվում, այնքան անհասկանալի ու անլուծելի խնդիրներ են մնում: Ավելին՝ բռնությունն է ավելանում: Վերջին շրջանում լրահոսերի թեժ թեման սպանություններն են, ընտանեկան, կինն՝ ամուսնուն, ամուսինը` կնոջը: Լրատվական չոր-ցամաք նախադասությունների տակ իրականում միայն ընտանեկան ողբերգություններ չեն, այլ՝ պարտություն, մի ամբողջ հասարկության պարտություն: Հասարակությունն իր մեջ ուժ չի գտնում կնոջ ու տղամարդու, ընդհանրապես՝ մարդկային հարաբերությունները առողջ դաշտում, փոխադարձ հարգանքի ու սիրո դաշտում կառուցելու համար:
Հայաստանում ամուսնալուծությունների թվով առաջինը Լոռու մարզն է՝ կայուն վիճակագրությամբ: Ու հենց այս մարզի գյուղերից մեկում մանկահասակ երեխաների աչքի առաջ կինը գնդակահարել է ամուսնուն՝ իր իսկ զենքով: Հետո պարզվել է՝ ինքնապաշտպանվել է, տարիներ շարունակ տարել մականանունավոր ու այսպես կոչված հեղինակություն կոչված ամուսնու նվաստացումները, բռնությունը: Հարևանները պատմել են, որ անհաշտ են եղել, սակայն կինը չի կարողացել ազատվել ամուսնու ոչ լծից, ոչ՝ բռունցքներից:
Հաջորդ պատմությունը Արմավիրի մարզից էր. մարզպետարանի ճանաչված, թվում է՝ հարգված պաշտոնյան սեփական տանը քնած ժամանակ կացնահարվում է կնոջ կողմից:
Իսկ հաղորդագրությունից այն կողմ ևս մի ընտանեկան ողբերգություն է, որտեղ տուժող են բոլորը՝ ամուսինը, կինը, բայց ամենաշատը կիրթ ու կայացած մի երիտասարդ, նրանց որդին, որ ծնողների չստացված հարաբերությունների դառնությունը ճաշակում է ամբողջ ներկապնակով։
Քիչ-քիչ իմացող- ճանաչողներից, «ֆեյսբուքներից» լուրեր են սպրդում՝ հագած-կապած, ժպտադեմ պաշտոնյայի դիմակի տակ իրականում ընտանեկան հրեշ է ապրել: Հանրությանն ի ցույց դրված լուսանկարներում ինքնավստահ տղամարդու կողքին գեղեցկադեմ, բայց աչքերի մեջ ամուր նստած ցավով կինն է, գեղեցիկ սանրվածքով, որ պարզվում է՝ իրենը չէ, եռման ջրով վնասված գանգամաշկը ծածկողը կեղծամ է: Կնոջ գլխին եռման ջուր լցնող ամուսինը երևի կեղծամի համար էլ գումար չի խնայել, հո հասարակ մարդու կին չի, որ էժան կեղծամ կրի: Այս դեպքում էլ ասում են՝ տարիներ շարունակ կինը չի կարողացել բաժանվել ամուսնուց, իսկ դանակը ոսկորին ու գործը կացնին է հասել, երբ հերթական վեճուծեծից հետո սպառնացել է կնոջը, որ կսպանի նրան ու հաղթած քնել է: Շարունակությունը գիտեք ոստիկանական հաղորդագրություններից:
Եռյակի աշխարհագրությունը հասավ Երևան՝ քաղաքի ամենակենտրոն: Թումանյան փողոցում բռնակալ ամուսինն ավելի օպերատիվ գտնվեց նախորդներից և հասցրեց սեփական բռունցքներով սպանել 34 տարեկան սեփական կնոջը:
Ո՞ւր է տանում մեզ բռնությունը, ինչո՞ւ են որոշ տղամարդիկ այս կերպ ինքնահաստատվում: Երբեմն միմյանց են սպանում, երբեմն և որ ամենահեշտն է՝ կանանց: Սա տխուր ու մտահոգիչ վիճակագրություն է , խորքային շատ խնդիրներ բարձրացնող: Տխուր է, որ քսանմեկերորդ դարում մարդը բռնությամբ հարց է լուծում, առավել տխուր է, որ տղամարդը կնոջ վրա է ձեռք բարձրացնում: Սա այն խնդիրն է, որ եվրոպական ու այլ աղբյուրներից օրինակ քաղելով չի լուծվի, իրականում մեր հասարակությունն ինքը պիտի ներսից բուժվի, մաքրվի ու մարդու համար մարդ լինելը հռչակի նախապայման:
Սյունե Սևադա