7 ՀԱՐՑ. ՌԱԶՄԻԿ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
Խորագրի հյուրն է բանաստեղծ, արձակագիր, կինոռեժիսոր Ռազմիկ Գրիգորյանը:
– Ձեր կողմից բացահայտված ամենածածուկ, շատերին անծանոթ անկյունը Հայաստանում:
– Իմ հայրենի գյուղի՝ Զարինջայի եկեղեցին, որին «Կարմիր Վանք» ենք ասում, 7-րդ դարի կառույց է:Բիզնեսի տեսանկյունից հետաքրքրություն չներկայացնելու համար է թերևս այն մոռացության մատնվել: Բայց մոռացված այդ լռության մեջ հոգևոր մեծ ուժ կա:
– Կա՞ մի բան Երևանում, որն անասելի նյարդայնացնում է Ձեզ:
– Ամեն քայլափոխի բացված սննդի կետերը…Քաղաքը գնալով մեծ խոհանոցի է նմանվում: Եվ առաջին հայացքից թվում է, թե մի մասը պատրաստում է, մյուս մասն՝ ուտում, ու այդպես քնում և արթնանում է քաղաքը: Տգեղ է:
– Հենրիխ Մխիթարյանից, դուդուկ– ծիրան– խորովածից բացի, ինչը կարող էր մեր այցեքարտը դառնալ աշխարհում։
– Նարեկացի, Չարենց, Փարաջանով, Կոմիտաս: Այս հանճարեղ հայերը միասին, ինձ համար վեհի խորհուրդ ունեն և խորհրդանշում են հոգևոր Հայաստանը:
– Նշեք Ձեր աշխարհընկալման վրա նշանակալի ազդեցություն ունեցած երեք գրքի անուն:
-Հերման Հեսսե՝ «Տափաստանի Գայլը», Էռնեստ Հեմինգուեյ ՝«Ծերունին և Ծովը», Գրիգոր Նարեկացի՝ «Մատյան Ողբերգության», Սեն-Ժոն Պերս՝ «Ծովեզերքներ»:
– Դրական լիցքեր փոխանցող մարդկանց ճանաչո՞ւմ եք։
-Այո, Հակոբ Մովսես, Գուրգեն Խանջյան, Հենրիկ Էդոյան, և նա՝ ում հետ պատրաստվում եմ կապել կյանքս:
– Հնարավորություն ունենալու դեպքում ի՞նչ կկառուցեիք Երևանում։
-Մեծ հանրակացարան, որտեղ անվճար ապրելու հնարավորություն կունենային մարզերից եկած գերազանց ուսանողները:
– Ձեզ համար ո՞րն է անկախության խորհրդանիշը:
-Եռաբլուրը, որտեղ զգում ես, որ դու հաղթել ես առանց երրորդ ուժի միջամտության, իսկ անկախությունը՝ ինքնուրույն տարած հաղթանակի ծնունդ է:
