7 ՀԱՐՑ. ՆԱՆԵ ՍԱՀԱԿՅԱՆ
Խորագրի հյուրն է «Ազատություն» ռադիոկայանի լրագրող Նանե Սահակյանը:
– Ձեր կողմից բացահայտված ամենածածուկ, շատերին անծանոթ անկյունը Հայաստանում:– Ենթադրում եմ, որ շատերին անծանոթ վայր կլինի Լոռու մարզի Արևածագ գյուղի ձորը։ Աննկարագրելի սիրուն տեղ է, ֆիլմերում անգամ այդքան գեղեցիկ տեղանք տեսած չեք լինի։
– Կա՞ մի բան Երևանում, որն անասելի նյարդայնացնում է Ձեզ:– Երևանը շատ սիրում եմ, բայց ինձ շատ բան մեր քաղաքում նյարդայնացնում է. սարսափելի հանրային տրանսպորտից մինչև մեծ ու հարմարավետ հանրային այգիների բացակայություն, որտեղ կանաչ խոտածածկ չկա։
– Հենրիխ Մխիթարյանից, դուդուկ- ծիրան- խորովածից բացի, ինչը կարող էր մեր այցեքարտը դառնալ աշխարհում։– Զբոսաշրջիկներին գրավելու համար մեր երկրում մշակութային տարբեր շերտեր կան, դրանցից ամենաակտիվը ներկայացվում է քրիստոնեականը (եկեղեցիներ, վանքեր), ինչը երբեմն հոգնեցնում է նրանց։ Եթե ես զբոսաշրջության ոլորտի աշխատող լինեի, Սովետական Երևանի թանգարան կբացեի: Թանգարան ոչ թե դասական, այլ՝ ժամանակակից լուծումներով։
– Նշեք Ձեր աշխարհընկալման վրա նշանակալի ազդեցություն ունեցած երեք գրքի անուն:– Մանկության տարիներին երևի ամենշատը տպավորված էի Անտուան դը Սենտ-Էքզյուպերիի «Փոքրիկ Իշխանը» գրքով։ 17-18 տարեկանում` որպես ինձ վրա ազդեցություն թողած վեպ կնշեի Գաբրիել Գարսիա Մարկեսի «Նահապետի աշունը», իսկ վերջերս ընթերցած (կամ ավելի ճիշտ ականջակալով լսած) գրքերից՝ Սթիվեն Պինքերի «Ինչպես է միտքն աշխատում» գիրքը։
– Մերօրյա ընդօրինակելի մարդկանց անուններ կարո՞ղ եք նշել։– Ինձ համար ընդօրինակելի են մարդու իրավունքների համար կռիվ տվող իրավապաշտպաններն ու փաստաբանները: Աշխատանքի ընթացքում նրանց հետ շատ եմ առնչվում, անուններ չեմ նշի։
– Հնարավորություն ունենալու դեպքում ի՞նչ կկառուցեիք Երևանում։– Դպրոց կկառուցեի։
– Շոգից փրկվելու Ձեր «բաղադրատոմսը»։ – Ցերեկվա ժամերին հնարավորինս երկար մնալ օդորակիչների ազդեցության գոտում (ժպտում է,- խմբ.):
