7 ՀԱՐՑ. ՀԱՅԿԱՆՈՒՇ ՂԱԶԱՐՅԱՆ
Խորագրի հյուրն է Հայաստանի ազգային գրադարանի տնօրենի տեղակալ Հայկանուշ Ղազարյանը:
– Ձեր կողմից բացահայտված ամենածածուկ, շատերին անծանոթ անկյունը Հայաստանում:
– Ինձ համար մեծագույն բացահայտում էր Լոռու մարզում գտնվող Քոբայրի վանքը՝ Հայաստանի հրաշալիքներից մեկը:
– Կա՞ մի բան Երևանում, որն անասելի նյարդայնացնում է Ձեզ:
– Որպես վարորդ ինձ նյարդայնացնում է անկարգապահությունը` թե՛ այլ վարորդների, թե՛ հետիոտների: Երկուսն էլ իրավապահ չեն: Շատ տգեղ է, տխրում եմ:
– Հենրիխ Մխիթարյանից, դուդուկ- ծիրան- խորովածից բացի, ինչը կարող էր մեր այցեքարտը դառնալ աշխարհում։
– Մարդիկ, հասարակ մարդիկ: Թե՛ դրսում ապրողները, թե՛ տեղացիներն` իրենց խոսքով, իրենց պահվածքով, աշխատանքը ներկայացնելու ձևով, մշակույթի հանդեպ վերաբերմունքով:
– Նշեք Ձեր աշխարհընկալման վրա նշանակալի ազդեցություն ունեցած երեք գրքի անուն:
– Մանկությանս տարիներին բոլոր գրքերից տպավորվել եմ, բայց կառանձնացնեմ` Մարկ Տվենի «Թոմ Սոյերի արկածները», «Հեքլբերի Ֆիննի արկածները»: Պատանեկությանս տարիներին շատ տպավորվել է Լև Տոլստոյի «Աննա Կարենինա»-ն, վերջին տարիներին` Ջորջ Օրուելի «1984»-ը:
– Մերօրյա ընդօրինակելի մարդկանց անուններ կարո՞ղ եք նշել։
– Մարդկանց մեջ գնահատում եմ աշխատասիրությունը, ճշտապահությունը, ներհայեցողությունը, սկզբունքայնությունը: Հարգում եմ այն մարդկանց, ովքեր կարողանում են երկրի «մատից փուշ հանել»:
– Հնարավորություն ունենալու դեպքում ի՞նչ կկառուցեիք Երևանում։
– Մեր հասարակությունը հիվանդ է: Երթուղայինների վարորդները մեկ ուղևորի համար իրար են սպանում, մեկ ուրիշն էլ իր անձնական անհաջողությունները վերագրում է պետությանը… Այսպիսի բազում օրինակներ կարող եմ բերել: Կուզեի լիներ, փոխաբերական իմաստով եմ ասում, մի շարք կենտրոններ ընդգրկող կառույց. հոգեբանական, բարոյական, քաղաքացիության, մարդկայնության, քրիստոնեական դաստիարակության արժեքները քարոզող կենտրոններով:
– Ձեզ համար ո՞րն է անկախության խորհրդանիշը:
– Պատասխանատվությունը, պարտքի զգացումը, քո աշխատանքը լավ կատարելու պատասխանատվությունը: