7 հարց. ՎԱՀՐԱՄ ՔՈՍԱԿՅԱՆ
Խորագրի հյուրն է Խաչատուր Աբովյանի տուն-թանգարանի տնօրեն Վահրամ Քոսակյանը:
– Ձեր կողմից բացահայտված ամենածածուկ, շատերին անծանոթ անկյունը Հայաստանում:
– Ծածուկ անկյան մասին թերևս չես բարձրաձայնի: Հենց բարձրաձայնեցի՝ այն այլևս ծածուկ մնալ չի կարող (ժպտում է,- խմբ.): Անձամբ ինձ շատ են դուր գալիս Ենոքավանն ու Լաստիվերը: Երիտասարդության ներգրավման դիտանկյունից՝ Լաստիվերն ու «Տաթևերը» բավական հարմար տարբերակներ են:
– Կա՞ մի բան Երևանում, որն անասելի նյարդայնացնում է Ձեզ:
– Այո, կա: Երթևեկությունն է: Իհարկե, հասկանում եմ, որ դրա համար կան նաև օբյեկտիվ պատճառներ, որ մեր փողոցների թողունակությունը չի բավարարում տրանսպորտային առկա միջոցների հոսքին: Սակայն նաև տեսել եմ, թե ինչ լուծումներ են գտել խոշոր քաղաքներում: 15-20 միլիոնանոց քաղաքներում չկան խցանումներ, ինձ համար փոքր-ինչ տարօրինակ է, թե ինչու 1 միլիոն բնակչություն ունեցող քաղաքում պետք է լինի նման ծանր երթևեկություն:
– Հենրիխ Մխիթարյանից, դուդուկ- ծիրան- խորովածից բացի, ինչը կարող էր մեր այցեքարտը դառնալ աշխարհում։
– Կարծում եմ, որ օրինակ Արամ Խաչատրյանով Հայաստանն ավելի շատ գիտեն, քան, ենթադրենք, դուդուկով կամ խորովածով: Մտածում եմ, որ եթե շեշտադրումն անենք մեր առաջին քրիստոնյա երկիր լինելու հանգամանքի վրա և Նարեկացուն կարողանանք պատշաճ ներկայացնել աշխարհին, մեծ հաջողության կհասնենք: Գիտականորեն ապացուցված է, որ աստվածակենտրոնությունից դեպի մարդակենտրոնություն տանող ճանապարհի ամենաառաջին ցուցանողը հենց Գրիգոր Նարեկացին է եղել:
– Նշեք Ձեր աշխարհընկալման վրա նշանակալի ազդեցություն ունեցած երեք գրքի անուն:
– Իմ ընթերցած առաջին գեղարվեստական գիրքը՝ Ջաննի Ռոդարիի «Չիպոլինոյի արկածները»: Իսկ եթե ավելի լուրջ, թերևս, ԳաբրիելԳարսիա Մարկեսի «Հարյուր տարվա մենությունը» և Իլյա Իլֆի ու Եվգենի Պետրովի «Ոսկե հորթը»:
– Մերօրյա ընդօրինակելի մարդկանց անուններ կարո՞ղ եք նշել։
– Ինձ համար ընդօրինակելի մարդ է Խաչատուր Աբովյանը: Գրեթե բոլոր ուղղություններով նա ուղենիշներ դրեց, սեփական ժողովրդին անմնացորդ նվիրվելու և ամենակարևորը՝ կրթական ճանապարհով խնդիրները լուծելու մոդելն առաջինը հենց նա առաջարկեց: Այսօր ևս բոլոր խնդիրների կարգի բերման բանալին՝ կրթական համակարգի մեջ է:
– Հնարավորություն ունենալու դեպքում ի՞նչ կկառուցեիք Երևանում։
– Երևանում ոչինչ էլ չէի կառուցի: Սահմանամերձ բոլոր համայնքներում կկառուցեի ամենաարդիական լաբորատորիաներով զինված կրթական հաստատություններ:
– Շոգից փրկվելու Ձեր «բաղադրատոմսը»։
– Իմ «բաղադրատոմսը» ներառում է երկու տարբերակ՝ բնական և արհեստական: Արհեստականը օդորակիչներն են, բնականը՝ շաբաթական գոնե երեք անգամ վաղ առավոտյան լողավազանում լինելը և շաբաթվա վերջին քաղաքից դուրս գալը:
