ՏԵՌՈՐԻԶՄԻ «ՈՒԺԸ»
Ահաբեկիչները որպես թիրախ՝ նույն իրավիճակում հայտնված մարդկանց են ընտրում: Նշանառությունը քաղաքական է, նշանառության թիրախը՝ քաղաքացիական անձերն ու ժողովուրդը: Տեռորիստը չունի խելամիտ ծրագիր, իրականություն դարձող մանիֆեստ, նրա հիմքի, նպատակի, ցանկության ուղնուծուծը բռնությունն է, և հենց սրանում է կայանում հեղափոխականի ու ահաբեկիչի տարբերությունը: Հեղափոխականին ուղղորդում է սերը, սրտացավությունն ու անհանգստությունն իր երկրի նկատմամբ, իսկ ահաբեկիչն իր կողմ ուշադրություն է հրավիրում միայն ուժով: Դրանք մարդիկ են, որոնք ամեն բան պատկերացնում են թվացյալ ամբողջական, բայց իրականում ծայրահեղականացված: Կարծում են, թե ծրագրերն իրատեսական են, դատապարտված՝ հաջողության ու պետք է անպայմանորեն իրագործվեն: Նման մտածելակերպը վտանգավոր է, քանի որ թույլ չի տալիս սեփական սխալները տեսնել: Դրա օրինակներն ամեն օր ենք տեսնում: Արմատական իսլամիստների ահաբեկչությունների մասին լուրերը գնալով ավելի հաճախ են խափանում մեր անդորրը: Փարիզում, Բրյուսելում, Նիսում, Ստամբուլում, Բաղդադում… Թվարկումը կարելի է անվերջ շարունակել: Ծայրահեղ միտքը ծայրահեղ վարքով է դրսևորվում, և տեռորիստից սպասելի չէ որևէ գիտակից քայլ, քանի որ օբյեկտիվ վերլուծությունը նրանց մարդկային տեսակի համար չէ:
Հոգեբանական տեռորիստներ մեր կյանքում էլ են հաճախ հանդիպում, մարդիկ, որոնք ծայրահեղական են, որոնք չեն ցանկանում լսել ուրիշ ոչ մեկի կարծիքը: Նմանները բռնության հակում ունեցող բարբարոս էգոիստներ են, եթե չլսես ու չհնազանդվես իրենց: Ստացվում է, որ հոգեբանորեն ճնշող ու ամեն ինչ միայն սևով ու սպիտակով չափող մարդկանց ներքին չարությունն ու ի վերջո վերափոխվում է ծանր բռունցքների ու բիրտ ուժի: Նրանք գործում են ոչ թե ի շահ, այլ մարդկանց բարօրության ու առաջընթացի դեմ: Բանավեճն առողջարար է՝ հատկապես եթե թեման շատերին է վերաբերում: Սակայն նման տեսակը ժխտում է մեր խոսքի իրավունքը՝ ժխտելով նաև այն ճշմարտությունը, որը, գուցե, բառերով փոխանցվեր ու որևէ բան փոխեր նրանց ներսում՝ ցույց տալով, որ սևի ու սպիտակի արանքում ապրելու իրավունք ունեցող շատ գույներ-կարծիքներ-տեսակետներ կան, որոնք կարող են շատ ավելի օգտակար լինել, քան նրանց կողմից առաջարկած անբեկանելի խոսքը, որն անարմատ ու անառողջ է:
Պոլիտկոռեկտ լինելով հանդերձ մենք պիտի ավելի բարձր բղավենք նրանցից ու նրանց դեմ, մեր պատճառահետևանքային վերլուծություններով, մեր ջինջ ու համախմբված՝ տեռորիզմի ցանկացած տեսակի դեմ պայքարելու ցանկությամբ ու պատրաստակամությամբ:
Գաղափարը չպետք է կուրացնի: Հարցեր տալու, ընտրության, հավատալ-չհավատալու ունակությունները մեր մարդկային էության կարևոր ու հիմնավոր առանցքն են կազմում: Ահաբեկչությունը հարձակվում է այս ամենի վրա, և մենք պետք է բարձրաձայնենք այս մասին ու պայքարենք դրա դեմ, այլ ոչ թե մի կողմ քաշվելով թույլ տանք, որպեսզի ահաբեկիչն իրականացնի իր առջև դրված նպատակը: Մեր համախմբվածությունն ուժեղ է նրանց բռնությունից:
Սիրով ձեր Արիանա
